انجام آزمایشات دوران بارداری به شما اطلاعاتی می‌دهد تا در مورد سلامت خویش و کودکتان اطمینان حاصل کنید. با کمک این آزمایش ها هرگونه مشکلی همانند نقص‌های مادرزادی و ژنتیکی که ممکن است بر سلامت جنین پرتو بگذارد معرفی میشود. نتایج این آزمایشات به شما کمک میکند که در مورد مراقبت از سلامت کودک خود، قبل و پس از زایمان، بهترین تصمیم را بگیرید.
آزمایشات غربالگری بارداری بسیار کمک‌کننده هستند، ولی زیاد مهم است که چگونه نتایج این آزمایشات را تفسیر کنیم. مثبت بودن نتیجه‌ی یک تست دائم بدین معنا نیست که کودک شما به طور قطع با یک مرض یا نابسامانی به جهان می‌آید. شما می‌توانید با پزشک متخصص خود در مورد تفسیر نتایج تست و اقدامات لازم مشورت کنید.
متخصصین نسوان و زایمان سپریدن برخی تست‌های غربالگری را برای تمامی زنان آبستن تجویز میکنند. فقط تعداد کمی از زنان به سپریدن تست‌های بیشتری احتیاج دارند تا ابتلا به بعضی بیماری‌های ژنتیکی رسیدگی شود. نتایج آزمایش‌های غربالگری در بارداری به دریافت بسیاری از تصمیمات درست در مورد حفظ سلامت مادر و کودک کمک میکند. به خاطر داشته باشید که نتایج برخی از این تست‌ها ذکر میکند که گمان کردن دارد (و نه به طور قطع) که کودک شما با یک نابسامانی یا مرض ویژه به دنیا بیاید. هیچ آزمایشی صد در صد صحیح نیست. شما می‌توانید در مورد وضعیت تفسیر نتایج به دست آمده از هر آزمایش با متخصص نسوان و وضع حمل مشورت کنید.
آزمایشات بارداری روتین
آزمایشات غربالگری مختلفی در سه‌ماهه‌ی اول، دوم، سوم بارداری انجام می‌شوند. برخی از این آزمایش ها برای رسیدگی سلامت والده و برخی سایر برای بررسی سلامت جنین اتمام می‌شوند. در طول دوره‌ی نه‌ماهه بارداری، باشد آزمایشات مختلفی برای اطمینان از سلامت مادر و کودک سپریدن شود.
پزشکان در ضمن از این آزمایشات برای بررسی علائم ابتلای جنین به بعضی بیماری‌های ژنتیکی و اختلالات مادرزادی می‌گردند. مادران مجبور نیستند که این آزمایشات را اتمام دهند اما طبیب برای اطمینان از سلامت کودک، بعضی ازین آزمایش ها را تجویز میکند. این آزمایشات به ویژه برای زنانی مهم است که به دلایلی بیش از سایرین در معرض خطر داشتن کودکی با اختلالات ژنتیکی هستند. این در صورتی است که بیمار:
- بیش از ۳۵ سال داشته باشد.
- قبلاً زایمان زودرس یا کودکی مبتلا به اختلالات ژنتیکی داشته است.
- خودش به یک بیماری ژنتیکی مبتلاست و یا خانواده خوش یا خانواده شوهرش پیشینه ابتلا به این بیماری‌ها را دارند.
- به دیابت، فشارخون بالا، مرض صرع یا دشواری ها سیستم ایمنی بدن مثل لوپوس دچار است.
- سابقه سقط‌جنین یا زایمان کودک مرده را در گذشته داشته است.
- سابقه ابتلا به دیابت بارداری یا مسمومیت حاملگی در گذشته را داشته است.
برخی از آزمایشات بارداری به چهره آزمایش غربالگری هستند. این تست‌ها مشخص میکنند که جنین لغایت چه میزان در معرض خطر ابتلا به بعضی بیماری‌های ویژه است ولی این آزمایشات نمی‌تواند مشخص کنند که کودک به طور قطع به این بیماری‌ها مبتلا خواهد بود. اتمام دادن سایر تست‌های تشخیصی در پیوسته می‌تواند پاسخ واضح‌تری در این زمینه بدهد. این آزمایشات در صورتی انجام می‌شوند که پاسخ یگانه از تست‌های غربالگری مثبت بوده باشد.
برای شروع ممکن است پزشک بخواهد والده و پدر کودک را تحت تست قرار دهد لغایت به پیگیری ژن‌های بخصوصی که مایه بروز بیماری‌های ژنتیکی می‌شوند بگردد، بعضی از ین بیماری‌ها عبارت‌اند از: فیبروز کیستیک، مرض Tay-Sachs، بیماری سلول داسی شکل و سایر بیماری‌ها. در صورتی که هم والد و هم مادر، ژن بخصوصی را داشته باشند، گمان کردن دارد که آن را به کودک انتقال دهند، حتی در صورتی که خودشان به مرض دچار نباشند. به این آزمایش، تست حامل گفته میشود.
پزشک از آزمایشات غربالگری مختلفی برای بررسی ابتلا به بیماری‌های ژنتیکی کاربرد میکند، از جمله:
سونوگرافی
معمولاً در اوایل دوره بارداری یکی از گونه ها تست‌های سونوگرافی سپریدن میشود تا پزشک مطمئن شود که همه‌چیز به‌خوبی پیش می‌رود. اما در صورتی که بارداری از گونه پرخطر باشد، لازم است که سونوگرافی به دفعات اغلب و با فواصل زمانی کوتاهتر سپریدن شود. در نزدیک هفته‌های ۱۱ الی ۱۴ بارداری سونوگرافی برای رسیدگی پشت گردن جنین اتمام میشود. هستی چین و چروک یا کلفت بودن پوست این منطقه نشانه می‌دهد که ریسک بروز سندرم دان زیاد است. وانگهی شدنی است در این زمان، آزمایش خون نیز از بیمار گرفته شود.
غربالگری ترکیبی
این تست دارای دو مرحله است. در مرحله اول، پزشک به نتایج سونوگرافی کودک پروا کرده و چگونگی پشت گردن کودک را بررسی میکند و همچنین نتایج تست خون که در هفته‌ی ۱۱ تا ۱۴ بارداری گرفته شده را ارزیابی میکند. سپس آزمایش خون دیگری در هفته ۱۶ لغایت ۱۸ گرفته میشود و نتایج این تست می‌تواند بردباری ابتلای کودک به سندرم دان، اسپینا بیفیدا و اختلالات مغزی و نخاعی را مشخص کند.
غربالگری متوالی
این آزمایش مثل با غربالگری جامع است، با این تفاوت که نتایج تست بی درنگ بعد از اولین فاز و در هفته‌های ۱۱ الی ۱۴ بارداری، با بیمار درمیان گذاشته میشود. این تست دقت کمتری نسبت به تست‌های طولانی مدت دارد اما برتری آن این است که بیمار می‌تواند زودتر در باره چگونگی جنین خویش مستحضر شود. اگر نتیجه تست نشانه دهد که احتمال دارد مشکلی وجود داشته باشد، طبیب تست‌های بیشتری را برای اطمینان تجویز میکند. اما اگر نتیجه این آزمایش وجود خطری را تشخیص ندهد، آزمایش بعدی در هفته‌ی ۱۶ لغایت ۱۸ بارداری انجام میشود.
غربالگری سه‌گانه یا چهارگانه
پزشکان در خون والده به تعقیب پروتئین‌ها و هورمون‌هایی خواهند بود که از طرف کودک یا جفت آن است. در این آزمایش وجود سه مونث گوناگون (غربالگری سه‌گانه) یا چهار ماده مختلف (غربالگری چهارگانه) رسیدگی میشود. وجود مقادیر مشخصی از این مواد پرتو می‌دهد که احتمال بروز برخی اختلالات مادرزادی در کودک اغلب است و یا این که شدنی است به مرض ژنتیکی دچار شده باشد. این تست‌ها معمولاً در سه ماه دوم و در هفته‌های ۱۵ الی ۲۰ سپریدن می‌شوند.
آزمایش DNA آزاد جنینی
پزشکان این آزمایش را برای پیدا کردن DNA جنین در خون والده سپریدن می‌دهند و از طریق آن می‌توانند گمان کردن ابتلا به سندرم دان و دو بیماری ژنتیکی دیگر (تریزومی ۱۸ و تریزومی ۱۳) را بررسی کنند. مادران می‌توانند این آزمایش را در هفته ۱۰ بارداری بدهند. پزشکان این تست را برای تمامی نسوان تجویز نمی‌کنند و معمولاً این تست برای کسانی تجویز میشود که بارداری خطرناک دارند. چنانچه نتایج این تست مثبت باشد، تست‌های دیگری برای رسیدگی بیشتر تجویز میشود.
آمینوسنتز
تست آمینوسنتز تستی است که طی آن مثال کوچکی از مایع آمنیوتیک که در اطراف جنین است، گرفته میشود لغایت اختلالات کروموزومی و نقص لوله عصبی باز (ONTDs) همانند اسپینا بیفیدا شناسایی شود. این آزمایش را با توجه به امکانات آزمایشگاه و بر پای بست، پیشینه خانوادگی والده و پدر در ابتلا به بیماری‌های ژنتیکی، می‌توان برای بررسی بعضی دیگر از بیماری‌ها نیز به پیشه برد. تست آمینوسنتز معمولاً بین هفته‌های ۱۵ تا ۲۰ بارداری و در افرادی شکیبیدن بروز اختلالات کروموزومی در آنها بیشتر است، اتمام میشود، برای مثال نسوان بالای ۳۵ سنه و زنانی که نتایج تست سرم مادری آنها نتایج غیرعادی داشته است.
نمونه‌برداری از پرزهای جفتی
نمونه‌برداری از پرزهای جفتی (CVS) تستی است که طی آن از جفت مادر نمونه‌برداری میشود. این بافت حائز سلول‌های کاملاً مشابهی با جنین است و با تست آن می‌توان به ناهنجاری‌های کروموزومی جنین و برخی بیماری‌های ژنتیکی پی برد. با توجه به امکانات آزمایشگاه و بر پای بست، سوابق خانوادگی والده و پدر در ابتلا به بیماری‌های ژنتیکی، شدنی است این تست برای رسیدگی دیگر بیماری‌ها نیز انجام شود. در مقایسه با تست آمینوسنتز، این آزمایش نمی‌تواند نقص لوله عصبی مفتوح (ONTDs) همانند اسپینا بیفیدا را شناسایی کند. به همین دلیل زنانی که تست CVS را اتمام می‌دهند باید در هفته‌های ۱۶ الی ۱۸ بارداری آزمایش خون دیگری برای بررسی تواند نقص لوله عصبی باز انجام دهند.
آزمایش بحران گلوکز
تست بحران گلوکز، واکنش بدن به قند (گلوکز) را بررسی میکند. آزمایش چالش گلوکز در بارداری برای بررسی ابتلا به دیابت بارداری انجام میشود. آزمایش بحران گلوکز در دو مرحله انجام میشود. در مرحله‌ی اول، مریض یک لیوان نوشیدنی در بر گیرنده قند را می‌نوشد و یک ساعت پس میزان قند خون او اندازه‌گیری میشود. نتایج این آزمایش مشخص میکنند که شخص به دیابت بارداری مبتلاست یا خیر. اگر میزان قند خون، بیشتر از مرز نرمال باشد، لازم است آزمایشات بیشتری به‌منظور تشخیص قطعی اتمام گیرند. این آزمایش معمولاً بین هفته‌های ۲۴ الی ۲۸ بارداری سپریدن میشود.
استرپتوکوک گروه B
استرپتوکوک گروه B (GBS) نوعی باکتری است که در تقدیر تحتانی ناحیه افزار تناسلی ۲۵ درصد از نسوان وجود دارد. عفونت استرپتوکوک گروه B پیش از بارداری هیچ مشکلی برای فرد ایجاد نمی‌کند اما در صورتی که فرد باردار شود این باکتری می‌تواند مایه دشواری ها خطرناکی شود. GBS می‌تواند موجب کوریوآمینوئیت (عفونت شدید بافتهای جفتی) و عفونت پس از زایمان شود. عفونت مجرای ادراری که ناشی از GBS است می‌تواند باعث زایمان زودرس، سپسیس (عفونت شدید) و التهاب لگنچه و کلیه (پیلونفریت) شود.
GBS شایع‌ترین عامل عفونت‌های خطرناک و مرگبار همانند پنومونی و مننژیت در نوزادان نیز هست. نوزادان بازپسین به دنیا آمده ممکن است در دوران بارداری و یا در حین وضع حمل در معرض این عفونت پیمان بگیرند.
پزشکان رهنمود میکنند که همگی نسوان بین هفته‌های ۳۵ لغایت ۳۷ بارداری، تحت آزمایش غربالگری استرپتوکوک گروه B پیمان بگیرند. چنانچه نتیجه تست مثبت باشد یا به دلایلی، والده در معرض خطر ابتلا به این عفونت باشد لازم است که درمان‌های لازم برای او صورت بگیرند. کودکانی که والده آنها تحت بهبود عفونت GBS بوده‌اند، لغایت ۲۰ برابر کمتر از سایر کودکان (که مادرانشان بهبود نشده‌اند) در معرض خطر ابتلا به عفونت هستند.
[ بازدید : 75 ] [ امتیاز : 0 ] [ نظر شما :
]
